Ondanks dat de temperatuur buiten de veertig graden nadert, is het druk in de winkel. Eigenares Mirjam (44) zit op de bank achterin de zaak. De airco blaast een koele rust in de zaak, die alweer volhangt met herfstmode.
‘Ik kwam net uit school en wist nog niet wat ik ging doen,’ begint ze te vertellen. ‘Mijn vriend, nu man, had een modezaak in Haarlem en hij vroeg of ik hem wilde helpen. Ik kom helemaal niet uit de mode en had meer met natuurkunde, scheikunde en wiskunde. Slechts 18 jaar was ik, en erg verlegen. Ik durfde klanten nauwelijks aan te spreken, maar ik ben zeer leergierig en begon te begrijpen waarom mensen iets kochten. Waarom de ene wel een print kan dragen en de ander niet. Over maten en pasvormen. Het menselijk lichaam is een soort wiskunde, een puzzel. Ik begon toen ook zelf in te kopen. ‘Ben jij wel tekenbevoegd?’ vroegen ze als ik aan tafel zat bij de grote merken. Nu adviseer ik diezelfde merken over kleuren en pasvormen. Mijn man heeft een eigen label en ik heb in de loop van jaren veel geleerd over stoffen en productie en kan zien wat mensen goed staat.’
‘Vorig jaar hebben we gevierd dat ik 25 jaar in de mode zit. Ik heb de hele dag gehuild. Het is namelijk zo’n bijzonder vak en ik krijg zoveel waardering van mensen. Het is zo geweldig om iemand mooier naar buiten sturen. Als je er fantastisch uitziet dan geloof je in jezelf. Het maakt niet uit wat je bent, huismoeder of notaris. Kleding kan zorgen dat je beter wordt in wat je doet en vooral dat je je beter voelt. Daar kan geen psychiater tegenop. Ik vind alle vrouwen mooi, maar de kunst is om te zorgen dat iemand nog mooier wordt. Je figuur bepaalt je stijl. Soms wil een klant iets hebben dat helemaal niet bij haar past. Dan zeg ik: ga maar naar een andere winkel, hier wil ik mijn naam niet aan verbinden. En dan pak ik vervolgens iets uit het rek dat haar veel mooier staat. Geld is voor mij geen drijfveer, ik wil dat mensen op mij vertrouwen. Soms stuur ik ze door naar een andere winkel, zoals Pauw, BeOne of Claudia Sträter, omdat die winkels beter bij dit type vrouw passen. Dat maakt mij ook niet uit. Als ze maar in deze straat blijven.’
‘We hebben onze modezaak in de loop der jaren uitgebouwd naar verschillende winkels, maar ik heb besloten om me terug te trekken en de winkels en activiteiten over verschillende familieleden te verdelen. Toen op een gegeven moment een wasmachinemonteur een nieuw apparaat kwam afleveren en bij mij zijn hart uitstortte over zijn burn-out door zijn vorige baan, ging er bij mij een lampje branden. Het voelde alsof hij zag dat ik me niet goed voelde. Ik ben een perfectionist, maar met zoveel zaken en ook nog drie kinderen werd ik niet gelukkig. Ik ben weer teruggegaan naar wat ik leuk vind: klanten adviseren wat ze het beste kunnen dragen en inkopen. Als ik inkoop dan gaan al mijn klanten mee. Ze zitten allemaal in mijn hoofd. Het zijn vriendinnen geworden die alles met me delen. Ze appen me soms zelfs ’s nachts.’
‘Mijn zaak is een mix van merken en stijlen. Hip, klassiek, trendy. Wat maar bij de vrouw past. Sommige vrouwen lopen voorop als het om mode gaat, anderen zijn meer volgend. Maar je moet jezelf altijd blijven vernieuwen. Dat is ook mijn taak: mensen blijven prikkelen, zodat ze iets kopen waar ze erg blij van worden. Mode is leeftijdsgebonden. Als je jong bent dan kun je alles dragen. Dan staat een Zara-jurkje prachtig, omdat je een goed figuur hebt en je huid jong is. Als je ouder bent dan moet je daar rekening mee houden. Ik draag zelf geen kort rokje meer, want dat is te kinderachtig. Als je ouder bent, dan moet je kwalitatievere stoffen dragen. Die vallen beter. Ik leer ook elke dag nog bij. Laatst was hier een vrouw van in de 80 en ik had iets voor haar uitgezocht. ‘Maar dat kan ik over 10 jaar ook nog aan,’ reageerde ze beledigd. Ze had gelijk. Ik ben meteen gestopt met dat merk. Mensen willen zich altijd 10 jaar jonger voelen en met de juiste kleding kan dat ook.’
‘Al twintig jaar zit ik met de winkel in deze straat. De Beethovenstraat is een internationale straat en dat maakt het zo leuk. Hier wonen mensen vanuit de hele wereld voor langere of kortere tijd, maar ze blijven terugkomen, ook al wonen ze weer in Australië, Nieuw-Zeeland of Suriname. Ik heb een klant die elk jaar uit India komt. Het eerste wat ze doet als ze uit het vliegtuig komt is naar de Beethovenstraat rijden. Ze was hier laatst drie dagen en kwam elke dag shoppen. De laatste dag kwam haar man om mij te bedanken: ‘Mijn vrouw die koopt nooit iets, want ze vindt niets goed genoeg. Jij snapt wat ze wil en ik ben blij dat ze zoveel bij jou koopt.’
‘Het is ook niet gek dat veel mensen van uit de hele wereld hier hun kleding kopen. Wij zijn best innovatief in Amsterdam. In België is de kleding vaak een beetje klassiek, in Italië vaak iets te ordinair, met te veel glitters. Die mensen komen vaak naar mij toe als ze even in Nederland zijn. Ik heb veel klanten die heel weinig tijd komen. Die bellen dan als ze tussendoor een uurtje hebben en dan hang ik klaar wat hen staat, zodat ze het direct kunnen passen. En dan gaan ze blij de winkel uit. Of ik stuur het op. Sinds kort kan ik ook op afstand adviseren, via mijn website. Op basis van een foto selecteer ik dan kleding die bij hen past en stuur ik het op.’
Een klant komt binnen. ‘Sorry, ik heb mijn sportkleding aan,’ verontschuldigt ze zich. ‘Maar je hebt wel mooie oorbellen. Ik heb nog een cadeautje voor je,’ zegt Mirjam. De vrouw verlaat stralend de winkel. Mirjam praat verder: ‘De Beethovenstraat is leuk omdat hier veel intellectuele mensen wonen. Het is geen patserige straat. Heel anders dan de PC, bijvoorbeeld. Daar komen mensen af op de grote merken als Chanel en Gucci. Voor die mensen bepalen dit soort mensen hun status. Ik ben niet zo gevoelig voor merken. Je moet dragen wat bij je past. Soms komen dat soort klanten ook hier en dan probeer ik hen in stapjes over te gaan naar een andere stijl. Ze krijgen meer complimenten, dus meer zelfvertrouwen. Na 5 jaar zijn ze zo veranderd dat ze geen Gucci meer nodig hebben.’
